فکر می‌کنم آن‌هایی که نوجوانی را درک می‌کنند و در سن نوجوانی‌، واقعاً نوجوانانه زندگی می‌کنند؛ مخصوصاً آن‌ها که پا را از گلیم زندگی درونی و حسی خود بیرون می‌گذارند و دغدغه‌های فرهنگی و اجتماعی را با شور نوجوانانه‌شان گره می‌زنند.

دوچرخه شماره ۸۱۸

به‌شكل متفاوتي زندگي را مي‌فهمند، طور ديگري از لحظه‌هاي ‌زندگي لذت مي‌برند و حتي شايد دنياهاي تازه و گاه منحصربه‌فردي را كشف مي‌كنند كه هركسي به آن راه نمي‌يابد.

با اين حساب، زندگي دوچرخه هم، همين‌طور  است و الكي نيست كه خانم حريري در صفحه‌ي 14 تيتر مي‌زند «ما يك دوچرخه‌ي 15ساله‌ايم» دقيقاً‌ همه‌ي ما با هم يك دوچرخه‌ايم؛ دوچرخه‌اي كه 15ساله شده و البته بايد هميشه در همين حوالي سن نوجواني بماند، گاهي 12، 13‌ساله‌اي بازيگوش باشد يا 14، 15‌ساله‌اي پرجنب‌وجوش و بعضي‌وقت‌ها هم 16، 17ساله‌اي باشد كه به 18‌سالگي و دنياي فراتر از آن نگاهي بيندازد و كنجكاو باشد كه در آن دنيا چه مي‌گذرد.

حالا ما يك دوچرخه‌ايم با موزه‌اي از لوازمي كه از زندگي نوجوانانه‌ي اين سال‌ها مانده‌اند و تصوير تعدادي از آن‌ها را در صفحه‌هاي 14 و 15 همين شماره مي‌ببينيد. ما يك دوچرخه‌ايم؛ دوچرخه‌اي نوجوان كه از يك طرف با خودكار بيك 14ساله‌مان كلي خاطره داريم، با ديدن امضاي آقاي عموزاده‌خليلي بعد از 13 سال ذوق مي‌كنيم و قورباغه‌هاي يادگاري خانم رستگار با عمر 10، 12ساله‌شان، جزئي از زندگي ما مي‌شوند.

از طرف ديگر بعضي صفحه‌هاي شماره‌ي تولد دوچرخه را به نمايشگاه عكس‌هاي برگزيده‌ي سال تبديل مي‌كنيم (صفحه‌هاي 9 تا 11) تا همه‌ي دوچرخه‌اي‌ها هركجا كه هستند «صداي تصاوير» را بشنوند و «مزه‌ي تماشا» را بچشند، مارك چنگيزي را در آن سر دنيا پيدا مي‌كنيم و با اين مخترع ايراني‌آمريكايي گفت‌وگو مي‌كنيم (صفحه‌هاي 16 و 17) يا تلاش مي‌كنيم از همين تهران خودمان صداي آواز و موسيقي را روي صفحه‌هاي كاغذي دوچرخه بياوريم و پاي صحبت‌هاي ماني رهنما مي‌نشينيم (صفحه‌هاي 6 و 7)  تا يك‌بعدي بزرگ نشويم و افق ديدمان را وسعت ببخشيم و دنياي نوجواني و دوچرخه‌اي خودمان را به اندازه‌اي كه مي‌شود بزرگ كنيم.

همه‌ي اين‌ها از همين حس و حال نوجواني مي‌آيد؛ نوجواني دوچرخه‌اي. حتي همين اسم دوچرخه هم از همين حس و حال مي‌آيد، همين اسمي كه آقاي عموزاده‌خليلي در اولين شماره با تيتر «چرا دوچرخه؟» درباره‌ي آن توضيح داده و در همين صفحه، قسمت‌هايي از آن را برايتان مي‌آوريم (و مي‌توانيد متن كامل آن را در سايت همشهري‌آنلاين بخوانيد.)

يا همين عنوان «چرخ اول» كه هيچ نشريه‌اي جز دوچرخه نمي‌تواند آن را براي سرمقاله‌هايش انتخاب كند يا همين تبريك گفتن‌هاي متنوعي كه ويژه‌ي دوچرخه‌اي‌ها است و نمونه‌هايش را در صفحه‌هاي 3  تا 5 مي‌بينيد.

راستي تا يادم نرفته من هم 15‌سالگي دوچرخه را به همه‌ي دوچرخه‌اي‌ها تبريك بگويم و خبر بدهم كه كانال رسمي تلگرام دوچرخه هم راه ‌افتاده و از اين به بعد، در كنار صفحه‌ي ‌اينستاگرام دوچرخه كه حالا فعال‌تر شده، مي‌توانيد به كانال تلگرام دوچرخه هم سر بزنيد و بيش‌تر از حال و روز دوچرخه با خبر شويد.

دلتان هميشه دوچرخه‌اي و جانتان هميشه نوجوان

به اميد ديدار

مناف يحيي‌پور، سردبير هفته‌نامه‌ي دوچرخه

 

 

دوچرخه شماره ۸۱۸

کد خبر 321493

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha